La Última Fila
FORO! Las notitas de clase
17 septiembre 2006
Aviones.
Siempre nos quedará París. Puede que sea la despedida más repetida, citada, escrita y sobada de la historia. Hoy soy yo el que se va. Me voy a Bristol, una ciudad a 200km al Oeste de Londres. Si todo va bien estaré allí, en principio, un año.
Llevo unos días frenético perdido despidiéndome de unos y de otros, creo que he bebeido más cervezas y cafés en cuatro días que en cuatro años. Me ha costado mucho, en todos los términos que imagineis, este viaje. He tenido que pagar precios tan altos que me pongo de mala ostia si lo pienso, pero bueno, espero que lo que tenga por delante amortize mi pasado.
Acabo de cerrar la maleta, debe pesar lo mismo que los cojones del caballo de Espartaco. Tengo algo parecido a miedo por lo que se pueda quedar fuera, pero tengo puro pánico por lo que me llevo dentro. Caras.
No se si echaré algo de menos, creo que no, como mucho echaré de menos algunas risas, unos abrazos, un par de calles, y, por lo menos, dos melenas, que ya llevo tiempo echando de menos. La situación no es dramática, pero es pura espectativa.
Ya veremos. Quien quiera venir a verme está invitado a ello, me comprometo a aceptar a cualquiera que me conoce o me haya conocido. Ja! esta promesa puede salirme cara, pero sería gracioso.
Tengo cientos de frases que escribir, pero no me salen, tengo la cabeza emponzoñada, es como si todas mis ideas quisieran salir a la vez por ua puerta muy estrecha, de forma que se bloquean y no sale nada nítido, así que perdonen lo trágico del post. Creo que me voy a la bañera a pensar.
La próxima vez que escriba será desde suelo inglés.
Cuidaros.
Comments:
En los albores de tu nueva vida te ofrezco los abrazos de mi sonrisa eterna. Sé feliz mamoncete... esto no lo vas a olvidar nunca.
Tear, espero que todo vaya en tu viaje. Seguramente será así. Y si algo sale mal, pues no me eches la culpa a mí...jajaja
Al menos sé que podré seguir leyéndote.
Si ando cerca de Londres, te llamo, sí? ;)
Al menos sé que podré seguir leyéndote.
Si ando cerca de Londres, te llamo, sí? ;)
ya me contaras si te ganas alguna sonrisa al llegar a recepción..follaoret, esperandote con un cocktel de bienvenida. Y con lo cerdas que son las inglesas pablo vas a follar como una perra!! No se yo quien te va a echar mas de menos, los colegas o las colegas aaaaaaaaahy
Me hubiese gustado tomar un te contigo antes de que te fueras, pero soy una despistada y al final se me hizo tarde, para variar :P
Disfruta, seguro que la maleta no te pesara nada cuando llegues alli... auqnue a estas horas ya estaras buscando cobijo por las tierras del norte.
Besos!
Disfruta, seguro que la maleta no te pesara nada cuando llegues alli... auqnue a estas horas ya estaras buscando cobijo por las tierras del norte.
Besos!
cuando te vas no sabes decir nada, ni lo que escribes responde a tus sentimientos. Es una mezcla convulsa de necesidad y añoranza; áunque una vez pises tierras ajenas, el color rubio de aquellas cervezas será la breve espuma de tus nuevos amores y tus fieles espejos.
Espero que tus textos sigan deslumbrándonos en el quehacer agitado, tienes una virtud: la contundencia, ansia de describir y desparramar. Nuestras disquisiciones en torno a tal o cual sentido aparte, poder glosar tu mundo creativo ha sido maravilloso.
Me alegro de que estemos por aquí aunque en divergentes direcciones, y pronto cuando me reubique te acercaré también mi navegar creativo para que puedas formar parte.
te dejo con un aforismo de factura propia sobre los adioses. Gracias por invitarme a tu universo narrativo
"las despedidas no existen como tales
porque aquellas convocadas con esa tristeza perdida
la protagonizan personas que jamás podrán diluirse
ya inyectadas para siempre en la enternecida memoria"
un abrazo y dales bien de bambú
Espero que tus textos sigan deslumbrándonos en el quehacer agitado, tienes una virtud: la contundencia, ansia de describir y desparramar. Nuestras disquisiciones en torno a tal o cual sentido aparte, poder glosar tu mundo creativo ha sido maravilloso.
Me alegro de que estemos por aquí aunque en divergentes direcciones, y pronto cuando me reubique te acercaré también mi navegar creativo para que puedas formar parte.
te dejo con un aforismo de factura propia sobre los adioses. Gracias por invitarme a tu universo narrativo
"las despedidas no existen como tales
porque aquellas convocadas con esa tristeza perdida
la protagonizan personas que jamás podrán diluirse
ya inyectadas para siempre en la enternecida memoria"
un abrazo y dales bien de bambú
Pos nada... si vas a seguir escribiendo no te echaré de menos, cuando regreses trae la maleta cargada de días, de imágenes, de besos robados, de melenas al viento, de noches negras, de nostalgia, de alcohol...
Cuídate niño! ha sido un placer y un gusto conocerte... que vales mucho! y Gracias por estar ahí... en ese hueco oscuro que es mi vida...
Por las visitas que te caigan, ya puedes ir descartando a una, por más que lo desee será imposible ir a verte, otra vez será... quizás...
Muá!!! muchos muás para vos, muchos!
Cuídate niño! ha sido un placer y un gusto conocerte... que vales mucho! y Gracias por estar ahí... en ese hueco oscuro que es mi vida...
Por las visitas que te caigan, ya puedes ir descartando a una, por más que lo desee será imposible ir a verte, otra vez será... quizás...
Muá!!! muchos muás para vos, muchos!
heu marxat els 2.. què serà de mi sin ti? :__( joe.. stic trista i no tinc el meu Pauet x parlar i riure. Segur q ho passaràs d pm. Quan tornis, em tindràs.
un petó inmens, gràcies x la vostra visita a la meva ciutat. Gràcies x tot.
Maria
Publicar un comentario
un petó inmens, gràcies x la vostra visita a la meva ciutat. Gràcies x tot.
Maria